Art Was My Escape, en later Werd mijn pad naar ondernemerschap

Ik ben geboren en opgegroeid in de projecten van Jersey City, New Jersey, aan een drugsverslaafde, alcoholische moeder die mij en mijn broers en zussen ongelooflijk beledigde. . Ik heb mijn vader nooit gekend. We hadden geen speelgoed, eten of zelfs meubels, behalve een matras op de vloer waar we met z'n vijven mee zouden kruipen. We moesten vaak uit het etalageraam klimmen en het gebouw naar beneden halen om door vuilnis voor voedsel te halen, of smeken of stelen om te overleven. Toen ik vijf jaar oud was, vond ik een zak met knopen op een van deze trips. Er werd besloten dat ik ze zou proberen te verkopen aan mensen om wat geld te verdienen om eten te kopen in de winkel op de hoek. Dat was mijn eerste herinnering aan ondernemerschap - geld ontvangen in ruil voor een 'product'. Het was een van de twee ervaringen die mijn leven zouden veranderen en mijn toekomst in de kunst en als ondernemer zouden creëren. De tweede ervaring die ik had, was rond dezelfde tijd. Op een dag, toen mijn biologische moeder buiten was, zag ik een kleine tas in de badkamer. Ik opende het en binnen was make-up! Ik bracht de tas naar de gang van het appartement en begon de inhoud op alle bruine en vuile muren te smeren. Blauwe oogschaduw, romige lipsticks, eyeliner ... een kakofonie van kleur. Het was puur genot en ik stopte niet voordat alle materialen op waren. Ik had een diep bevredigend gevoel van de kleur, het materiaal en mijn eerste kunstwerk.

Ik wist dat ik in de problemen zou komen maar dat weerhield me er niet van. Op dat moment was ik vrij. Ik had een stem. Ik kon mezelf uitdrukken en spelen. Zonder zelfs maar het woord te kennen, was ik een kunstenaar.

Een nieuw begin

Vooruitspoelen en ik werd geadopteerd door een geweldige familie op negenjarige leeftijd. Ik heb voor het eerst leren lezen en ben naar school gegaan. Ik begon verschillende banen te werken op 13-jarige leeftijd en mijn ondernemende en creatieve geest ontstoken.

Ik eindigde als een kunstgeschiedenis en studiokunst major aan de Bucknell University, een liberaal kunstcollege dat destijds bekend stond om zijn technische en biologieafdelingen. . Na mijn afstuderen worstelde ik als een hongerende kunstenaar in topgalerieën en musea gedurende vele jaren totdat ik besloot dat ik er genoeg van had. Dit was mijn keerpunt en het begon met de simpele vraag: "Wie verdient geld in de kunstwereld en worstelt niet?" Ik kende het antwoord: de beste hedendaagse kunstenaars en de topgalerijeigenaren.

Daar was het voor mij. Het eerste stukje van de puzzel. Ik besloot om een ​​zakelijk boek te kopen bij de plaatselijke Barnes & Noble om te zien of ik meer antwoorden kon vinden. Ik stuitte op een boek van Michael Gerber genaamd "The E-Myth" (Ballinger Publishing, 1988). Ik kocht het en las het voor meer dan twee dagen. Ik had mijn antwoord en het stond altijd voor me en in mijzelf.

Ik had als bedrijfseigenaar gewerkt in elke baan waarin ik werkte. Ik nam alles op wat ik kon en droeg ideeën bij die in geld veranderden. voor de ondernemers. Ik werkte op dat moment in een startup-galerij in Philadelphia en kreeg niet betaald wat ik had moeten doen voor mijn ervaring en bijdragen. Het was tijd voor mij om de sprong van geloof te maken en mijn eigen galerieën te openen.

Mijn ondernemersdroom realiseren

Ik opende mijn galerij in Philadelphia in 2001, vlak voor 9/11. Het eerste jaar was ongelooflijk uitdagend en lean. Mensen verlieten de stad voor de zomer om naar de stranden te gaan en de verkoop verliep traag. 9/11 hield mensen binnen en geld uitgeven aan kunst stond niet op de agenda van mensen. Maar mijn optimisme was hoog - ik zwoer om hard te werken en het eerste jaar te halen om mijn pachtovereenkomst voor de galerijruimte niet in te stellen. Ik stopte werkweken van 60 uur in en was meedogenloos. Ik redde het.

In jaar twee besloot ik om mijn persoonlijke huurkosten te verlagen en naar de kelder van mijn gebouw te gaan. Ik heb niemand iets verteld, omdat ik niet wilde dat mensen mijn beslissing beoordeelden en daarom besloten om geen kunst van mij te kopen. Ik stopte dat geld in advertenties, zodat mensen buiten Philadelphia over mij konden leren. Het werkte. Meer mensen begonnen met het tonen en kopen van kunst.

Mijn galerieën zijn nu al 16 jaar open. Ik heb onlangs een adviesbedrijf in Californië geopend en ik heb geraadpleegd voor topklanten en bedrijven. Ik heb musea gekocht die werk van me kopen en ik ben momenteel bezig met verschillende museale tentoonstellingen en projecten met galeriekunstenaars.
Ik heb geleerd door alle uitdagingen te blijven volharden. Ik bleef mezelf pushen om harder te werken en meer te leren. Het kostte me vijf jaar om mijn eerste assistent in dienst te nemen en geld te verdienen, en nog eens vijf jaar om te beginnen met sparen. De eerste 10 jaar bleef ik elke cent die ik in mijn bedrijf heb geïnvesteerd investeren: personeel, mijn gebouw kopen en renoveren, adverteren en betere systemen om mijn bedrijf op een topniveau te laten functioneren.

Ik moedig het ondernemerschap aan voor galeristen, artiesten en creatieven en heb onlangs mijn pad uitgebreid om dit te onderwijzen. Ik had me geen beter pad kunnen voorstellen voor mijn dromen en mijn persoonlijkheid.

Over de auteur:

Bridgette Mayer is de oprichter en CEO van Bridgette Mayer Gallery en Bridgette Mayer Art Advisors, werkt samen met topartiesten en kunst verzamelaars over de hele wereld. Zij is ook de auteur van "The Art Cure: A Memoir of Abuse & Fortune" (Lioncrest Publishing, 2016).

---

Gezinsverlies leidde tot succes voor mijn kleine bedrijfssucces

Verdriet is een krachtig beest. Hoewel het misschien de kracht heeft om je te consumeren, heeft het ook het zeldzame vermogen om je op te kauwen en je terug te spugen als een sterkere, meer veerkrachtige persoon die minder bang is voor de wereld en aangemoedigd wordt met een nieuw gevoel van kracht. > Toen ik 13 jaar oud was op mijn eerste dag van de middelbare school, stierf mijn vader.

(Bedrijf)

AI voor HR: hoe machine learning het wervingsproces verandert

Machines zijn al lang bezig met het snel scannen en organiseren van enorme hoeveelheden informatie. Met het aanbreken van het machine-leren worden ze nu behoorlijk behendig in het geven van aanbevelingen en besluitvormingshulp aan mensen. Dus waar kun je ze beter gebruiken dan in het wervingsproces, waarbij zowel bedrijven als werknemers afhankelijk zijn van een goede fit?

(Bedrijf)